బాటసారి

     ఇంజినీరింగ్ లొ చేరిన మొదటి సంవత్సరం అది.ఇంకా క్లాసులు సరిగ్గా మొదలవలేదు. నేను, రాజు, ప్రసాద్ ముగ్గురమె ఒక రూం లొ వుండేవాళ్లం.మా ప్రసాద్ గాడి ఫ్రెండ్ రవి కూడా మా వీధి లొనే చివరికి వుండేవాడు. వాడి పేరు రవి అని నాకు ఇప్పుడు గుర్తొచ్చింది. వాడికయితే ఇంకా వాడి పేరు "రవి" అని గుర్తుందని నేననుకోను. ఎందుకంటే, వాడిని అందరూ "బుగ్గలు" అని పిలిచేవారు. ఆ పేరు పెట్టింది కూడా ఎవడో కాదు. మా రాజు గాడు.  ఇంజినీరింగ్ నాలుగు సంవత్సరాలు కూడ వాడిని మా కాలేజి అందరూ అలాగే పిలిచెవారు. దానితొ వాడి పేరు వాడు మర్చిపొయడు. "బుగ్గలు" అని ఫిక్సయిపోయాడు. ఇంజినీరింగ్ అయ్యి పది సంవత్సరాలు అయినా, ఇప్పటికీ వాడిని అందరూ "బుగ్గలు" అనే పిలుస్తారు. వాడికి పెట్టిన ఆ పేరుని బట్టి, వాడి బుగ్గలు ఎలా వుంటాయో మీరే ఊహించుకొండి.      క్లాసులు అవగానే వాడు మా ప్రసాద్ గాడితొ పాటు మా రూం కి వచ్చేవాడు. మాతొ పాటే మెస్ కి, మళ్లి మా రూం కి. వాడి రూం కి వాడు కనీసం పడుక్కోటానికి కూడా వెళ్లేవాడు కాదు. దాంతొ మా ఓనర్ కి డౌటు  వచ్చింది. మా ఓనర్ తొ పాటే మా బుగ్గలోడి ఓనర్ కి కూడా.     మా ఓనర్ మా బుగ్గ

లెక్కల మాస్టారికి కూతురు పుట్టింది. పేరు ఎమి పెటాలో తెలియక, 'X' అన్నాడు.  సంగీతం మాస్టారికి కూతురు పుట్టింది. ఎమని పిలవాలో అర్ధం కాక, 'శ్రుతి' అని పిలిచింది  ఫిసిక్స్ మాస్టారికి కూతురు పుడితే, 'మిస్స్ మాగ్నెటిసం' అని సంబరపడిపొయాడు.  తెలుగు మాస్టారికి కూతురు పుడితే, 'సాహితి' అని ముద్దుగా పిలిచాడు. హిష్టరి మాస్టారికి కూడ కూతురు పుట్టింది.  స్వరాజ్యం వచ్చిందనుకున్నాడు .

అప్పుడు: వానలు రావలి వరిచేలు పండాలి మా అమ్మ వండాలి మా కడుపు నిండాలి ఇప్పుడు : Rain  rain go away come again another day.

చెట్టు వదిలి, కొమ్మ జారి, నేల రాలిన పువ్వునడుగు నీ తలలొ చెరనందుకు ఎంత బాధ పడుతుందో కనులు వదిలి, చెంప జారి, గుండె చేరిన కన్నీటి చుక్కనడుగు నువ్వు దూరమైనప్పుడు నా ఆవేదనేమిటొ

నింగి వొంగి కడలిని ముద్దాడితే, అది చూసి సూర్యుడు సిగ్గుపడి పశ్చిమానికి దిగిన వేళ ఒక ప్రత్యూషపు చల్లగాలి నీ కురులను తాకితే, అది నా ఊపిరేనని మరువకు నేస్తం.

చెన్నై లొ జాబ్ చెసిన రెండున్నర సంవత్సరాల తరవాత మొదటి సారిగా ఇంటెర్నేషనల్ ఫ్లైట్ ఎక్కే అవకాసం వచ్చింది. చెన్నై నుండి ముంబై వరకు జెట్ ఏర్వేస్, ముంబై నుంది జొహన్నెసుబుర్గ్ వరకు సౌత్ ఆఫ్రికన్ ఏర్వేస్ లొ ప్రయాణం. మా కంపనీ నుండి క్లయింట్ కి వర్క్ చెయ్యటం కొసం సౌథ్ ఆఫ్రిక వెళ్లిన రొజులవి. మా కంపనీ నుండి అక్కడకి వెల్లిన వాళ్లకి, హౌస్ అండ్ కార్ ఇస్తుంది మా కంపనీ. బ్యాచిలర్స్ అయితె ఇద్దరు ఒక హౌస్ ని షేర్ చేసుకొవాలి. కార్ కూడా అంతె. ఇద్దరికి కలిపి ఒక కార్ ఇస్తారు. సాధరణంగా ఒకే ప్రాజెక్టు లొ వుండే ఇద్దరు బ్యాచిలర్స్ షేర్ చెసుకొవలి. కాని, కార్ డ్రైవ్ చెయ్యాలంటె, ఇండియన్ డ్రైవింగ్ లైసెన్స్ అండ్ ఇండియన్ పాస్ పోర్ట్ వుండాలి. సౌత్ అఫ్రికన్ డ్రైవింగ్ లైసెన్స్ అవసరం లేదు. డ్రైవింగ్ లైసెన్స్ వున్నా సరె, మా కంపనీ అపాంట్ చేసిన ట్రైనర్ సర్టిఫై చేసిన తరవాతే, కార్ కీస్ మన చేతికి వస్తాయి. ఎంత డ్రైవింగ్ వచ్చినా ఆ ట్రైనర్ సెర్టిఫై చెయ్యకపోతె కంపనీ కార్ లొ మన పెరు మాత్రం వుండదు. కార్ ఇన్సురెన్స్ లొ కూడ మన పేరు అప్పుడె ఆడ్ చెస్తారు. ఆ ట్రైనర్ చాల స్ట్రిక్టు. వాడు చెప్పి వెళ్లాలి, చెప్పులేసుకుని వెళ్లాలి అనే టైపు.